Εσύ, πιστεύεις στα γατοφαντάσματα;
H cat blogger Janea Kelley σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών υιοθέτησε με την οικογένειά της την Iris, μια τρίχρωμη γατούλα που βρήκε σε ένα καταφύγιο ζώων. Οι δυο τους δέθηκαν τόσο πολύ, ώστε η Iris σε κάθε γέννα της κρυβόταν στο δωμάτιο του κοριτσιού και ανέτρεφε εκεί τα μικρά της. Τα χρόνια πέρασαν, η μητέρα της Janea μετακόμισε σε άλλη πόλη και πήρε μαζί της και τη γάτα. Η Iris έζησε μέχρι τα δεκαεπτά χρόνια της όταν, αφού είχε χάσει ήδη την όρασή της, η υγεία της επιδεινώθηκε ραγδαία και όλα έδειχναν ότι πλησίαζε το τέλος της.
Τότε, όπως αφηγείται η Janea...
«Μια μέρα στις αρχές του Οκτωβρίου, η μητέρα μου μού τηλεφώνησε να μου πει ότι η Iris δεν θα έβγαζε το εικοσιτετράωρο. Πέρασα από το σπίτι της και για περίπου 15 λεπτά αποχαιρέτησα την Iris χαϊδεύοντάς τη στα αγαπημένα της σημεία.
»Αργότερα εκείνο το βράδυ επέστρεψα στο σπίτι της μητεράς μου. Ήταν περίπου 10 το βράδυ όταν μπήκα στην κουζίνα. Είδα τη μουσούδα της Iris να προβάλλει κάτω από το τραπέζι και μετά να χώνεται πάλι πίσω από το τραπεζομάντιλο.
“Πωπω”, είπα, “η Ίρις είναι...”.
“Η Iris έχει πεθάνει εδώ και μια ώρα”, μου είπε η μητέρα μου.
“Μα, μόλις την είδα κάτω από το τραπέζι”.
“Υποθέτω ότι έμεινε για λίγο ακόμα εδώ γύρω για να σου πει αντίο”, απάντησε.
Είχα δει το φάντασμα της Iris. Μια φιγούρα που έμοιαζε εξίσου αληθινή με την πραγματική παρουσία της.
Ήμουν εντελώς νηφάλια. Δεν υπέφερα (ούτε υποφέρω) από καμία ψυχική ή σωματική πάθηση που προκαλεί παραισθήσεις. Δεν πίστευα ιδιαίτερα στα φαντάσματα, αντιθέτως ήμουν πολύ επιφυλακτική απέναντι σε οτιδήποτε παραφυσικό. Από εκείνη τη στιγμή όμως, όχι πια. Δεκαεπτά χρόνια πριν, η Iris είχε σπάσει τον τοίχο που είχα χτίσει για να προστατευτώ από ένα δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον. Στις 2 Οκτωβρίου του 1999, έσπασε τον τοίχο που είχα χτίσει γύρω από τη συνείδησή μου και με έκανε να ανοίξω τα μάτια μου σε ό,τι είναι εκπληκτικό και όμορφο σε αυτό τον κόσμο και στο επέκεινα».
Εσύ, αλήθεια, πιστεύεις στα (γατο)φαντάσματα;
