Ή πώς μια πράξη επιθετικότητας από ένα μικρό παιδί την οδήγησε στην απόφαση να γράψει το φιλοζωικό παιδικό βιβλίο «Το Σοφάκι και ο Ντο».
Το «Σοφάκι και ο Ντο» (εκδ. Διόπτρα) είναι ένα διαφορετικό παιδικό βιβλίο. Η συγγραφέας του, Κατρίνα Τσάνταλη, μέσα από την ιστορία που αφηγείται (με εικονογράφηση του Κώστα Θεοχάρη) θέλει να μεταδώσει σε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες την αγάπη και το σεβασμό προς τα ζώα.
Αφορμή άλλωστε για τη συγγραφή του στάθηκε ένα περιστατικό επιθετικότητας προς τη σκυλίτσα της, τη Μούφα, με πρωταγωνιστή ένα μικρό παιδί. Αλλά περισσότερες λεπτομέρειες λέει η ίδια στο Tetrapodo.gr
Με ποιον τρόπο η Μούφα άλλαξε τη ζωή σας;
«Η Μούφα είναι ένα από τα 4 ζωάκια που έχω σπίτι. Απλά επειδή είναι μικρόσωμη και εξαιρετικά καλό παιδί, την παίρνω μαζί μου σχεδόν παντού. Μια μέρα περπατούσα στο κέντρο της Αθήνας με τη Μούφα και ένα πολύ μικρό παιδί πέρασε από δίπλα μας και την κλώτσησε στο πρόσωπο. Η μητέρα του παιδιού δεν αντέδρασε και απλώς μου είπε “με συγχωρείτε, είναι επιθετικός”. Εγώ όμως μετά από αυτό βασανίστηκα πολύ. Το παιδάκι αυτό μπορεί να κάνει το ίδιο και στο σχολείο με ένα πιο κοντό ή πιο αδύνατο παιδάκι. Κάπως έτσι ξεκινάει, λογικά, το bullying. Και κάπως έτσι πήρα την απόφαση να γράψω το "Σοφάκι & ο Ντο". Οπότε η Μούφα τελικά έφαγε μια κλωτσιά για να με κινητοποιήσει να γράψω ένα παραμύθι που ίσως βοηθήσει τους γονείς να μάθουν στα παιδιά τους να αγαπούν και να σέβονται, πιο ουσιαστικά, τα ζώα».
Πώς μπορούμε να μεταδώσουμε στα παιδιά (τα παιδιά μας, τα ανίψια μας, τα παιδιά των φίλων μας) την αγάπη και το σεβασμό για τα ζώα;
«Αρχικά με το να έχουν τα παιδιά επαφή με ζώα. Να μάθουν να συνυπάρχουν και να βλέπουν εμάς τους μεγάλους να αγαπάμε και να σεβόμαστε τα πάντα γύρω μας, ακόμη κι αν δεν είναι δικά μας, ακόμη κι αν δεν βρίσκονται μέσα στο σπίτι μας. Δεν προτείνω σε κάποιον να έχει οπωσδήποτε ένα σκυλάκι ή ένα γατάκι στο σπίτι του. Παρά το γεγονός ότι έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά που μεγαλώνουν με κατοικίδιο γίνονται πιο δοτικοί άνθρωποι με μεγάλη συναισθηματική νοημοσύνη. Μπορεί να το κάνει αρχικά με ζωάκια φίλων ή φροντίζοντας τα αδέσποτα της γειτονιάς. Και, γιατί όχι, όταν το παιδί είναι σε κατάλληλη ηλικία να αναλάβει κάποιες ευθύνες, να υιοθετήσουν και κάποιο αδεσποτάκι».
Σε ποια συμπεράσματα καταλήξατε με τη συγγραφή του βιβλίου σας;
«Μέσα από ένα παραμύθι, μια όμορφη ιστορία, μπορείς να περάσεις σε ένα παιδί πολύ όμορφα και ουσιαστικά μηνύματα. Ειδικά όταν το παραμύθι απευθύνεται σε ηλικίες που η ανάγνωση από τον γονέα είναι υποχρεωτική, τότε έχεις μεγάλες πιθανότητες να περάσεις ή να υπενθυμίσεις το μήνυμα, το ηθικό δίδαγμα, και στο γονέα. Λαμβάνω πάρα πολλά μηνύματα μέσω των social media από γονείς που έχουν αγαπήσει "Το Σοφάκι & ο Ντο". Και από τα πιο όμορφα είναι όταν γονείς που οι ίδιοι φοβούνται τα σκυλιά μού γράφουν ότι δεν θέλουν να μεταδώσουν αυτόν το φόβο στα παιδιά τους. Ή όταν μου στέλνουν πως τα παιδιά τους πριν βγουν από το σπίτι θέλουν να πάρουν μαζί νερό και τροφή να αφήσουν στο πάρκο για τα περαστικά ζωάκια, ακόμη και σποράκια για τα πουλάκια».
H Κατρίνα Τσάνταλη και η Μούφα.
